Bonfase ( eerstgeborene )

“ Hello I’m your neighbour “ roept een jongen bij ons hek. Ik loop naar hem toe en zeg “Mauka Wuli” en zoals gebruikelijk gaan er een aantal begroetingen over en weer. Op blote voeten, een broek met rafels en een vuil T-shirt met gaten. Hij vertelt me in gebrekkig Engels dat hij achter ons woont, je weet wel, dat huis met het rode dak. Vertwijfelt kijk ik hem aan, dat lijkt me sterk, er wordt een nieuw huis gebouwd achter ons en gaat hij daar wonen? “Ja, ik woon daar echt” zegt de jongen “met mijn vrouw en twee kinderen, en ik wil graag bij jullie in de tuin werken. Ik kan alles doen en kan morgenochtend om 6 uur beginnen.”

Bonface samen met zijn vroouw voor zijn huisje.

Aangezien ons huis bijna een halfjaar heeft leeg gestaan is ook de tuin niet bijgehouden, dus dat komt wel goed uit. De volgende ochtend om 6 uur is hij er tot 8 uur, want daarna begint zijn dagtaak als watcher (bewaker) bij het huis van onze achterburen. Dus zo hebben we een heel bescheiden en aardige buurjongen die de naam Bonface Nari heeft gekregen wat ‘eerstgeborene’ betekent. Met een groot mes maait hij het gras en met onze heggenschaar snoeit hij er lustig op los. Soms neemt hij Lenadi, zijn dochtertje, mee. Wij leren steeds nieuwe woorden in het Chitumbuka ( stamtaal in het noorden van Malawi ) van Bonface.

Maiszaden juist op tijd... het zaai- en regenseizoen begint.

“Zeg Bonface, waarom wil je naast je werk als watchman nog een extra baantje” vraag ik. Dan vertelt hij dat hij graag maiszaden wil kopen ook voor zijn moeder die sinds 2009 weduwe is, maar van het salaris wat hij als watchman krijgt kan hij dat niet kopen. ‘Zal ik het vragen?’ denk ik ‘Zal ik vragen wat hij verdient’? Het lijkt of hij mijn gedachten kan lezen, "ik verdien per uur 100 Mkwacha", zegt hij verlegen. Dat is € 0,17 per uur terwijl een zak maiszaden 5000 Mkwacha kost. We spreken af dat hij een stuk moestuin omspit, de tuin maait en van ons een zak maiszaden krijgt naast zijn uurloon als het er netjes uitziet. Dat laat hij zich geen twee keer zeggen en gaat met een grote glimlach aan de slag. Als we later de maiszaden brengen vraagt hij of hij ook met zijn vrouw op de foto mag, geen probleem natuurlijk. Bonface woont in een krot naast het mooie huis, maar hij heeft werk en inkomen….

Op de mat voor het huisje wordt gegeten en gespeeld

Alles wordt keurig gesnoeid.

Lenadi helpt zingent haar vader.

Dagelijks komen mensen aan het hek vragen of ze bij ons mogen werken. Sommige komen met een aanbevelingsbrief, geschreven door een ander, dat ze betrouwbaar zijn en werk zoeken. Je ziet de teleurstelling in hun ogen als je ze zegt dat je geen werk hebt. Vorige week stond er een weduwvrouw van 28 jaar bij het hek, bijna smekend of ze mag werken. “ Ik, kan echt alles, ik ben goed in huishouden, kan uw kleding wassen maar ik kan ook in de tuin werken, ik zal mijn twee kinderen bij mijn zus brengen” Ik zie de tranen bij haar opkomen als we zeggen dat we geen werk hebben. Ze heeft bijna 10 kilometer naar ons huis gelopen omdat ze hoorde dat er nieuwe blanke mensen zijn komen wonen. Ook bij ons komen de tranen op, wat moeten we doen?  We vragen elke dag om kracht en wijsheid.. Zoveel armoede en honger om je heen..  We lopen terug bij het hek vandaan terwijl Bonface en Lenadi aan het zingen zijn in onze tuin…